กชมนวรรณ
ร่ายริษยาพาจิตคิดร้อนรุ่ม
เหมือนไฟรุมสุมเผาจิตสลาย
ดั่งจมปลักสับสนทุรนทุราย
เจ็บเจียนตายกายยับยังจักลอง
คิดไขว่คว้าหาเหตุต้านกับผล
เอาตัวตนวนเวียนเสี้ยนสนอง
หวังให้ฝันนั้นมาสู่ครอบครอง
ผิดทั้งผองมองเมินมิเขินเอย
ปากยิ้มแย้มแต้มไว้ใจมิข่ม
คอยหลงบ่มปมรักที่อยากเผย
จึงเจ็บช้ำจำทนเหมือนดั่งเคย
ไฉนเลยเกยกายมาพ่ายไฟ
เพราะฤทธิ์รักผลักไสใจวายวอด
กว่าจะมอดร้อนผลาญเกินต้านไหว
หากว่าจิตมิคงมั่นพลันหลงไป
ฉุดอย่างไรไฟลามปรามไม่ทัน
คิดลุ่มหลงวนว่ายใช่หรรษา
ร่ายริษยาพาเราให้โศกศัลย์
เป็นบทเรียนผ่านชีวิตให้คิดกัน
หากสักวันหลงผิดติดบ่วงไฟ.
1517
3
0
หน้าส่วนตัว
