ปราณรวี
สักวันหนึ่งข้างหน้าคราคิดได้
ว่าคนไหนใจซื่อถือแน่นหนัก
มีใจเดียวเกี่ยวไว้ด้วยใจภักดิ์
ถึงแม้นหักปักทรวงหน่วงอุรา
ใครกันแน่แปรเปลี่ยนเวียนวนว่าย
ผลสุดท้ายพ่ายแพ้แย่หนักหนา
คนที่เคยพร่ำบ่นปนน้ำตา
เดี๋ยวนี้มาทิ้งห่างร้างไปไกล
ความจริงใจอยู่ไหนเล่าเจ้าข้าเอ๋ย
เมื่อก่อนเคยว่า"รักมาก"ยากผลักไส
กลับลืมคำอำลาไม่อาลัย
ทิ้งกันไปสายใยรักไม่หนักพอ
สำหรับฉันมาพานพบประสบทุกข์
ต้องล้มลุกจุกเจ็บเก็บจำหนอ
ขอหยุดใจไว้เท่านี้..คงดีพอ
ไม่คิดล้อรักเล่น..เว้นว่างไป
เมื่อวันหนึ่งถึงเวลาเธอล้าหนัก
เหตุเพราะรักชักนำเธอร่ำไห้
จงย้อนทวนหวนคิดถึงจิตใคร
เธอทำไว้..เขาก็เหน็บเจ็บเหมือนเธอ
1493
27
0
หน้าส่วนตัว
