น้ำแข็งเปล่า
คิดถึงกันบ้างไหมใจเฝ้าถาม
คิดถึงเธอทุกยามที่นึกถึง
เธอคงมีคนไหนให้คะนึง
ปล่อยฉันนั่งรำพึงเพียงผู้เดียว
เราห่างกันเพียงไหนใยไม่รู้
เฝ้ารออยู่แม้เธอไม่แลเหลียว
หวังสักวันได้สมัครรักกลมเกลียว
ฉันคงไม่เปล่าเปลี่ยวเหมือนที่เคย
แม้รู้ว่าต้องรอไปไม่รู้จบ
จะขอรอจนพบประสบเผย
เธอจะคิดเช่นกันรึป่าวเลย
ก็ไม่เคยเสียดายหน่ายกมล
อาจจะคิดข้างเดียวอยู่แบบนี้
ก็ยังดีกว่าปล่อยไว้ให้ฉงน
เมื่อคิดถึงบอกคิดถึงใช่เล่ห์กล
เมื่อจะรอขอรอจนยิ่งจีรัง
อย่าเลยเธออย่ารำคาญในความคิด
ฉันสำคัญตัวผิดจึงคิดหวัง
อย่าเลยเธออย่าทิ้งฉันในภวังค์
โปรดฉุดฉันขึ้นฝั่งห้วงหัวใจ
แม้นเธอไม่มีใจใคร่ควรบอก
จะให้ฉ