hallelujah
สวรรค์...
พิมานพรรณรายปลายสรวง
สถิตอยู่ ณ ปลายเมฆที่ฟ้าทรวง
บ่คิดร่วงลงมาสถิตใจ
สวรรค์อันสูงส่ง
สวรรค์คงสุดประเสริฐเลิศไท้
จะป่ายขึ้นไปเสพทิพย์ดาราลัย
คงยากเกินจะคว้าไขว่อัประมาณ์
ผู้คนบนดิน
ป่วยการถวิลเสพสุขฟ้า
อันไท้ทิพย์กระพริบเดือนดาริกา
แค่ภาพหวังขลังกล้าเกินกำลัง
ผู้คนจึ่งโศก
ไหววิโยคซกโซกสุดหลั่ง
มนุษย์ผู้ต่ำต้อยด้อยพลัง
ต้องจมทุกข์ทุกคราครั้งบนผืนดิน
เมื่อความสุขอยู่บนฟ้า
ไฉนเลยประชาบนพื้นถิ่น
จะได้เสพทิพยรสประเทือง ยิน-
ซึ่งเสียงพิณไหวสะท้อนชะอ้อนฟ้า
ข้าพเจ้ามองขึ้นไป
ไฉนสวรรค์จึงเจิดจ้า
ไร้แสงสีสรรพสัมผัสประหวัดฟ้า
ช่างว่างเปล่าเหลือคณาที่ข้าฯ
1692
4
0
หน้าส่วนตัว
