เฌอมาลย์
คืนเหงาเหงาใครเล่าอยู่เคียงข้าง
แสนอ้างว้างร้าวใจใครจะเหมือน
ฟ้ามืดมิดสิ้นแสงแห่งดาวเดือน
เหมือนย้ำเตือนใจฉันอันมืดมน
จะคืนนั้น คืนนี้ หรือคืนไหน
ขาดเงาใจมืดดับแสนสับสน
ร้างหนทางสิ้นแสงแรงกมล
เมื่อไร้คนเคียงข้างอย่างเคยมี
อยากปล่อยวางว่างใจคงไร้ทุกข์
พบความสุขเจิดจรัสด้วยรัศมี
เหมือนแสงจันทร์สว่างกลางราตรี
ทอแสงสีเจิดจ้านำพาใจ
ยามมีคุณอุ่นในฤทัยนัก
ได้พิงพักอุราคราหวั่นไหว
เมื่อขาดคุณเคว้งคว้างหนทางไป
ร้าวฤทัยความหลังยังฝังรอย
อยากระบายความในใจให้ใครรู้
ทุกวันอยู่อย่างคนรอที่ท้อถอย
หมดสิ้นแรงใจเหงาเฝ้ารอคอย
คืนวันคล้อยมานานร้าวรานเกิน
หมอกและควันกั้นทางหว่า
2502
17
0
หน้าส่วนตัว
