ฤดูร้อนหน้าแล้งแสนอบอ้าว หมู่ชาวเราเงียบเหงาเฝ้าห่วงหา อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายตลอดมา เฝ้าเหว่หว้าครวญหาน้องทุกค่ำคืน แต่วันนี้จากวันที่ร้อนเร่า วันแสนเศร้ากลายเป็นวันแสนชื่น เหมือนหยาดฝนชโลมใจให้ตื่นคืน ยิ้มระรื่นเมื่อเห็นน้องเดินเข้ามา พวกเธออาจมาไกลจากหลายถิ่น โบกโบยบินเข้ามาเพื่อศึกษา พี่จะปลอบรับขวัญเจ้านะน้องยา มาเถิดมาน้องจ๋าพี่แสนคอย มาช่วยสร้างมวลเรารัฐศาสตร์ ให้ผงาดยืนหยัดรู้สู้ไม่ถอย เพียงพี่น้องสามัคคีไม่หลุดลอย ถึงคนน้อยแต่จะสู้จนขาดใจ
1063
1
0
หน้าส่วนตัว
