@ทุกข์ระทมซมเซาใช้เหล้าดับ หวังระงับความเหงาเศร้าหม่นหมอง หมดหนึ่งแก้วแล้วร่ำน้ำตานอง พอแก้วสองเพ้อหาถึงยาใจ@ @โอ้คู่ครองของเราเขาเป็นอื่น เคยหวานชื่นกลับกลายหายไปไหน ร่วมสาบานสานฝากย่านาคไว้ เหตุไฉนลืมคำที่พร่ำมา@ @มีแต่เจ้าเหล้าเอ๋ยไม่เคยหน่าย ไม่กลับกลายผันแปรแน่หนักหนา พอได้รินกินเจ้าเมาทุกครา อยากบอกเจ้าเหล้าจ๋า'ข้ารักเอ็ง'@