มณีจันทร์
เจ็บแค่นี้ตัวฉันนั้นไม่ตาย
เมื่อหัวใจของเธอไม่แยแส
อยู่ด้วยกันเธอนี้ไม่มีแคร์
จึงไม่แลมองฉันวันจากลา
เมื่อเวลา ผ่านไปไม่ย้อนกลับ
เธอไปลับใจฉันนั้นห่วงหา
วันคืนเก่าเราสุขที่ผ่านมา
มีน้ำตาทุกครั้งยังจดจำ
ต่อไปนี้ เธอไปกับใจเขา
เหลือเพียงเราเศร้าใจใฝ่ถลำ
ต้องกลืนเก็บเจ็บร้าวคราวระกำ
ด้วยใจช้ำรอวันมันลบเลือน
จำเป็นต้องปล่อยไปกับใจเจ็บ
ถึงกลืนเก็บเหน็บร้าวราวถูกเฉือน
มีแต่ตัวหัวใจไม่แชเชือน
เจ็บเพื่อเตือนหัวใจให้ลืมเธอ
หากไม่เจอพบกันมันไม่เกิด
เชิญไปเถิดปล่อยฉันมันพลั้งเผลอ
เจ็บคนเดียวรับกรรมซ้ำละเมอ
เพียงรักเธอถึงช้ำต้องทำใจ
ปล่อยเขาไป ....ปล่อยเขาไป ...ปล่อยเขาไป