เรไร
รัตติกาล เงียบงัน วันเหงาเหงา
ความว่างเปล่า ดาวเดือน ก็เลือนหาย
เคยทอแสง วิบวับ ก็กลับกลาย
ซ่อนประกาย ใต้เงาเมฆ วิเวกใจ
น้ำค้างพรม ลมโชย โบกโบยพลิ้ว
ลอยละลิ่ว พัดปลิว ทิวไม้ไหว
ละอองฝัน ทาบทับ จับทรวงใน
ครวญหวนไห้ หลงละเมอ เพ้อรำพัน
แต่คืนนี้ มีเจ้า เคล้าคลอคู่
โฉมพธู น้องน้อย ร่วมร้อยฝัน
ซบแขนหนุน แทนหมอน นอนเคียงกัน
อุ่นไอนั้น หอมกรุ่น ละมุนละไม
เจ้าผุดผาด ผ่องใส วัยสะพรั่ง
ดูเปล่งปลั่ง เย้ายวน ชวนหลงใหล
กายร้อนรุ่ม ยากนัก สุดหักใจ
ระรื่นใน รสสวาท พลาดพลั้งเพลิน
เปรียบเจ้าเป็น ขุนเขา สูงตระหง่าน
พี่ซมซาน ลัดเลาะ เกาะโขดเขิน
ฝ่าพงไพร รกร้าง ตามทางเดิน
สั่นสะเทิ้น
2009
25
0
หน้าส่วนตัว
