ถนนสายเก่า
ยังเป็นคนที่ไม่ค่อยเข้าใจโลก
ยังมีความคิดที่ไม่มีคนถูกโฉลกอยู่แบบนี้
เข้าใจในเหตุผลคนอื่น แต่เชื่อตัวเองก่อนทุกที
เพื่อนพากันขนานฉายาว่าself เต็มที่เอกฉันท์ทุกราย
ฉันไม่เหมาะที่จะอยู่คนเดียวแต่ก็ไม่เหมาะจะอยู่กับคนอื่น
โลกยังมีที่ให้ฉันยืน--แต่ตัวฉันกลับไร้ความหมาย
ยังพยายามปรับตัวหมุนให้ทัน แม้ชีวิตจะหมุนไป
แต่อดเหงาไม่ได้เมื่อรู้สึกถึงการเปลี่ยนไป--ของสิ่งที่คุ้นเคยมา
เหมือนรู้จักโลกน้อยลงไป เมื่อผ่านชีวิตมากขึ้น
ทั้งที่ ที่เคยผ่าน จุดที่เคยยืน ล้วนแปลกหน้า
เสียสมดุลทางใจไปแล้ว ตั้งแต่ตัดขาดชีวิตจากเธอมา
สิ่งหนึ่งที่ค้นพบคือการรักทั้งน้ำตา กับ
การอยู่อย่างหัวใจด้านชา มันไม่ต่างก
871
6
0
หน้าส่วนตัว
