เมื่อหมดรักผลักไสไม่สื่อสาร ฉันก็คร้านไถ่ถามถึงความหมาย เมื่อใยเยื่อเนื้อรักจักแคลนคลาย มิวุ่นวายวอแวตอแยเธอ ฉันก็มีเลือดเนื้อเยื่อความคิด รู้รักสิทธิ์ของใจไว้เสมอ ไม่ตามตื๊อดื้อรั้นฝันละเมอ เพียรเสนอใจสนองคล้องผูกพัน ใจอาจเจ็บเหน็บหนาวปวดร้าวบ้าง พบอ้างว้างว้าเหว่เร่คว้างขวัญ คงต้องใช้ใยเวลารักษากัน คนอย่างฉันนั้นทำได้อีกไม่นาน ลบลืมจำจดชื่อคือลืมสิ้น ลืมลมลิ้นลวงหลอกกรอกคำหวาน ลืมหน้าคนฉลฉ้อก่อร้าวราน ก้าวพ้นผ่านเธอไปหมดไยดี.