แก้วประเสริฐ
มัลลิกานารี
พระพายโชยพัดพลิ้วระลิ่วหวน
เมื่อทบทวนชวนคิดติดตรึงฉัน
มัลลิกาเอ๋ยเคยเห็นเด่นทุกวัน
ล้วนแปรผันนั้นเปลี่ยนด้วยเสี้ยนใจ
ยามอ้อยอิ่งลิงโลดน่าโชติช่วง
คู่ที่ควงหนุ่มฟ้อหล่อผ่องใส
ยามร่ายรำบนเวทีนี้ไฉไล
วางท่าไว้แพรวพราวราวนางฟ้า
กรับฉิ่งฉับประโคมโหมระนาด
เสียงกลองขลุ่ยซอปี่พาทย์ร่ำหา
เสนาะขับลำนำยามเยื้องมา
ฟ้อนงามตาด้วยท่ามัจฉาแปลง
บัดนี้เล่าเฝ้าชะแง้มิแน่จิต
อดีตติดความหลังดังถูกแฝง
มัลลิกาซูบผอมย่อมอ่อนแรง
ยากจะแข่งกับเขาเคยเฝ้าชม
เขาเปลี่ยนร่างนางไว้จึงได้เศร้า
คงปวดร้าวท่าแสดงแห่งขื่นขม
เป็นนางรองหมอง
หน้าส่วนตัว
1403
7
0
