ดาวระดา
กทรรปคำเลาะเลียมเพื่อเตรียมบท
เพื่อจ้องจดทรงจำดีที่สุขสันต์
ในทุ่งกว้างทุ่งไกลที่จรัล
ที่ใจมั่นหมายไว้ในทรงจำ
ทุ่งพระหาหน้าข้าวเขียวใบเรียวแหลม
ยอดหญ้าแซมชนฝนสายร่ายลำนำ
ใบข้าวเขียวต้องลมกลายดั่งร่ายรำ
จังหวะซ้ำทำนองซ้อนอ่อนไสว
นั่นปูนาหิวจัดกัดต้นข้าว
นั่งนึกเอาชาวนาพบคงจบใจ
คงไม่ปล่อยให้ปูเป๋ได้เซไป
ด้วยเหตุใดเล่าเจ้าปูคงรู้ดี
กทรรปคำนำเรื่องราวแห่งท้องทุ่ง
ด้วยใจมุ่งหาธรรมชาติที่สาดสี
เพื่อเพิ่มพลังเพิ่มแรงใจให้ชีวี
ในสิ่งที่ห่างเหินมาเกินกาล
ดูนกน้อยบินขึ้นลงไม่คงที่
เมื่อสุรีย์เริ่มสาดส่องทำนองผ่าน
เมื่อบทเพลงแห่งท้องนาว่าขับขาน
รอยตำนานก็ฟื้นค
1248
4
0
หน้าส่วนตัว
