พุด
ในอรุณแห่งวันอันวนว่าย
ดวงดอกไม้ยังคลี่แย้มทักทายหล้า
แอบออดอ้อนซ่อนรอยยิ้มกับนวลนภา
ประดุจดั่งขวัญพสุธาปลอบเหว่ว้าแด่ผองชน
ชีวิตคือพรพรหมเชื่อเช่นนั้น
ดวงตาสวรรค์เมตตาลบหมองหม่น
สอนบทเรียนให้สัจจธรรมกลางกมล
ให้ผ่านพ้นวันทุกข์ท้อทรมาน
รักฤาชังหวังหรือรานผ่านคืนโศก
นี่คือโลกมายาน้ำผึ้งหวาน
สัจจแท้ว่างเปล่าชั่วกัปป์กาล
อนันต์นานมวลมนุษย์..หลงทาง
ลมหายใจแสนสั้นรอวันนิทราสนิท
ใครจะปิดเปลือกตาอ้างว้าง
ขวัญเดียวดายดั่งเรือน้อยลอยควะคว้าง
ในท่ามกลางทะเลโลกโศกลำพัง..............
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4423.html
เรือใบบนสายรุ้ง D
ใหม่ เจริญปุร
999
4
0
หน้าส่วนตัว
