24 กรกฎาคม 2553 18:02 น.

เรียงร้อยรอยรัก

ผ่านเดือนมิถุนามาอีกปีแล้วสินะ วันเวลามันช่าง
หมุนเร็วยิ่งนัก เรื่องราวต่างๆผ่านมามากมายแล้วก็ถูกเก็บไว้ในกล่อง
แห่งความทรงจำ ชีวิตก็คงเหมือนเทปบันทึกภาพที่ไม่มีวันหมด
เพียงแต่ภาพก็เก็บเหล่านั้นกับต่างกันไปในทุกๆวัน แต่ในความต่าง
ของภาพเหล่านั้น ฉันมีคุณอยู่ในนั้นเสมอ..

เสียงเพลงแว่วๆมาในห้วงสำนึก "..คำเป็นหมื่นคำ
เลือกมาทุกคำแทนใจ ใจเพียงหนึ่งใจ ที่ยังไม่มีอะไรให้เธอ .."
หน้าต่างฉากแรกแห่งความทรงจำย้อนเข้าเมื่อฉันระลึกถึงคุณ คุณที่มา
พร้อมกับสายฝนอันเย็นฉ่ำ มาซึมซับชนม์ให้หัวใจ

สำนวนเก่าๆในละครเวทีก่อนจะเป็นบางรักซอยเก้านั้น
ลอยเข้ามาในภวังค์อีกครั้ง "คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหม พรหมลิขิตไม่ใช่
เรื่องของการตามหา..เมื่อถึงเวลา..คนบนฟ้าจะลิขิตลงมาให้เอง"
ในความทรงจำของฉัน คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าคุณเชื่อว่า
พรหมลิขิตมีไหม ส่วนฉันไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่
ก็ไม่สำคัญตราบที่ทุกๆวันฉันยังมีคุณ

คุณถามฉันว่าฉันชอบสายฝนไหม ฉันบอกคุณไปว่า
"เธอมิใช่เพียงฝนหล่นจากฟ้า...แต่เธอคือปรารถนามากับฝน.."
แค่นี้คงเป็นคำตอบที่ท่วมท้นอยู่ในหัวใจฉันเสมอมา ก็คุณไงคือปรารถนา
ที่มากับสายฝนของฉัน...คุณรู้หรือยังหล่ะ?

ดินแดนณ.แห่งนี้..ยังคงมีรักเรียงร้อย..แม้โลกหมุน
มิคอย..เวลาปล่อยลอยตามกาล...ใช่แล้ว"ที่แห่งนี้"ยังรอที่จะโอบกอด
คุณไว้เสมอ ไม่ว่าโลกจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปเช่นไร คุณจะบอบช้ำแค่ไหน
ฉันก็จะเป็นที่พักพิงให้คุณได้ลุกขึ้นมาเพื่อสู้ต่อไปเสมอ
เพราะคุณคือคนเดียวที่เติมความหวานให้ที่แห่งนี้ได้

ณ.วันนี้ เวลานี้ วันที่คุณเปิดกระทู้อ่านเรื่องสั้นนี้ คุณคง
นั่งอ่านอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์แห่งหนหนึ่งแห่งหนใดบนโลกเล็กๆใบนี้
ฉันหลับตาจินตนาใบหน้าของคุณยามที่อ่านเรื่องนี้ ตาคมเค้มของคุณ
คงจะหรี่ลงแก้มสี่เหลี่ยมคงบุ๋มไปด้วยลักยิ้มบนใบหน้า
และคุณก็คงจะหัวเราะออกมาดังๆแบบขำกลิ้งจนแทบจะตกเก้าอี้
และคงแอบคิดในใจว่า...