ฉันนั่งหลบฝูงชนที่ริมบันได เพื่อนในกลุ่มล่วงหน้ากันไปหมดแล้ว หัวใจเต้นโครมคราม ตัวเย็นเฉียบ เหงื่อท่วมตัว ตาพร่า มองรอบข้างมืดมัวไปหมด หรือ ว่า ฉันกำลังอยู่ในสภาพขาดน้ำ เนื่องจากท้องเสียมาหนึ่งคืนและหนึ่งวัน แล้วยังไม่เจียมบอดี้มาเดินดุ่ม ๆ บนเขาอีกต่างหาก "เป็นลม" หรือ "กำลังช็อค" วะเนี่ย ฉันคิดหาเหตุผลอยู่ต่าง ๆ นา ๆ พยายามที่จะมีสติ ค่อย ๆ กำกับการหายใจของตัวเอง ค่อย ๆ พาตัวเอง หลบจากที่มีคนเบียด มานั่งพิงต้นไม้ หลับตาทำสมาธิ " ไ ป ไ ม่ ถึ ง ไ ป ไ ม่ ถึ ง ผ้ า แ ด ง อี ก แ ล้ ว "
21
0
0
หน้าส่วนตัว
