เรื่องสั้น นิยาย
810
0
0

ความผิดที่ไม่อาจลืมเลือน

สุรศรี

อากาศบ่ายวันนั้นร้อนระอุอุณหภูมิจากกระเบื้องมุงหลังคาดูจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ผมนั่งเขียนหนังสือตามปกติ  มีลูกสาวคนเล็กขี่จักรยานคันโปรดวนอยู่รอบ ๆ โต๊ะ
              “พ่อขา วาดต้นไม้ต้นนี้สิ” เธออ้อนผมขณะเอามือไปลูกต้นกระบองแพชรในกระถางหน้าบ้าน  
               “ เอาต้นนี้อีกนะ”  เธอชี้ไปที่ต้นโป๊ยเซียนที่ตั้งอยู่ติดกัน
               “งั้นไปเอากระดาษมาสิลูก”  เธอวิ่งเข้าไปในบ้านและกลับมาพร้อมกระดาษเอสี่แผ่นหนึ่ง
ผมวาดภาพต้นไม้คร่าว ๆ แล้วยื่นให้เธอ
               “สวยไหมลูก  ชอบไหม”
               “กี้ไม่ชอบมันมีหนาม” เธอตอบขณะดูรูปภาพในกระดาษ
          ผมเงยหน้าขึ้นเมื่อมีเด็กชายตัวเล็ก				
 1071    1    0