สนสามใบ
...ฉันเคยวอนอ้อนเธอจนเพ้อพร่ำ
ฉันเคยร่ำเรียกร้องน้องหนักหนา
แต่ตัวเธอก็ไปจนไกลตา
ไม่ระอาว่าฉันนั้นช้ำใจ
...เธอก็รู้ว่าฉันนั้นเศร้าโศก
วิปโยคดวงแดสักแค่ไหน
สุดเจ็บช้ำกล้ำกลืนสักเพียงใด
เหมือนมอดไหม้สู่นรกตกทั้งเป็น
...จากวันนั้นถึงวันนี้ที่ฉันเจ็บ
ฉันค่อยเก็บความช้ำสุดลำเค็ญ
จนความช้ำกล้ำกลายคลายจนเย็น
ใจกระเซ็นก็หายกลายเป็นดี
...แต่ไฉนใยกลับมาหาฉันอีก
เธอเคยปลีกไกลตาหันหน้าหนี
เธอรู้ไหมใจฉันในวันนี้
ไม่ได้มีเยื่อใยเหลือให้เธอ
...จงกลับไปไกลตาลาให้พ้น
เพราะผู้คนแถวนี้ไม่มีเสนอ
และไม่มีหัวใจให้บำเรอ
ไม่มีใครอยากเจอเธอหลอกลวง
1034
1
0
หน้าส่วนตัว
