9 มิถุนายน 2555 00:56 น.
กวีปกรณ์
ตีปีกพรึบพรับจับรถเครื่อง
ไม่เปลืองน้ำมันบิดคันเร่ง
อาจเสียวบ้างบางโค้งนะตัวเอง
กอดเอวพี่ร้องเพลงคลายกังวล
ฝนตกต้องตามกาลก็หวานแหวว
กายเปียกปอนเป็นแมวแห่ขอฝน
แต่ลองเราได้เปียกกันสองคน
กอดกายกลับอุ่นจนลืมฝนริน
ถึงมอไซค์ไม่กันฝนแต่กันไกล
จับเอวพี่ชิดใกล้ปล่อยใจผิน
โผไปตามลมปะทะเข้ากับวิน
สักวันคงคุ้นชินชมลมเชย
ระยะทางบินนี้อีกหมื่นเลี้ยว
เกาะเอวพี่หากเสียวอย่านิ่งเฉย
รอจุดหมายได้ไหมไม่ไกลเลย
ไหนแหงนเงยจุดหมายปลายราดยาง
ผ่านลูกคลื่นล้อยกกระดกยก
สะเทือนท้านแทบตกหกลงล่าง
เถิด!! พี่วินอีกกี่ไกลเริ่มครวญคราง
ระยะทางบินนี้กี่หมื่นเลี้ยว?!!
8 มิถุนายน 2555 02:39 น.
กวีปกรณ์
แทนคุณแทยไท
ก็ "แล้วไง" ทำงงต่างรสศิลป์
ทำนองคุณหวานหูประตูดิน
หากใครยินย่อมหลงด้วยลมคำ
"แล้วทำไม"
ช่างตกใจบทบู๊ใช่ดูขำ
แทนที่ไทยจะตื่นจากโง่งำ
เชื่อเถอะ!! เป็นประจำเดี๋ยวก็ลืม
แทนคุณแทนไท
ขออ่านงานรสละไมได้ไหมหืมมม!?!
แหมบางบทบางคำทำเอาปลื้ม
มีหยิบยืมไปอ่านสานสัมพันธ์
ขออภัยคุณพี่ที่จาบจ้วง
ใช่ปีนเกลียวลาบล้วง แซวขำขำ
เพราะชื่นชมผลงานอ่านประจำ
อีกติดใจมุขหนำกุ้งหนามแดง
เตือน!! เพื่อนผองน้องพี่เหล่านักกลอน
หากกะวียังไม่นอนตอนใกล้แจ้ง
อาจปรากฏรายชื่อขึ้นแสดง
อีกผลงานนามแฝงแปลงเป็นกลอน
6 มิถุนายน 2555 03:42 น.
กวีปกรณ์
สวัสดียิ้มแย้มแซมอักษร
ทักทายกันทุกตอนตามนับได้
พี่กุ้งหญิงหนามแดงแฝงนามนัย
เรื่องฝีมีอย่าสงสัยไม่อยากยอ
ทุกเรื่องเล่าลำดับจับประเด็น
ตามกระแสใดเด่นเล่นเติมต่อ
สอดแทรกความตามด้วยมุขสนุกรอ
สาระก็มีแน่แหมเผลอชม
น้องร่วมเรือนกลอนไทยใช่กวี
เหงาอย่างนั้นเศร้าอย่างนี้มีสุขสม
แต่งต่อคำคัดเขียนเกรียนอารมณ์
กุ้งยังแวะเวียนชมผสมทักทาย
ความห่วงใยมีมอบให้เสมอ
ครั้งหนึ่งเธอถามไถ่ด้วยใจหมาย
ห่วงอารมณ์ห่มเศร้าของน้องชาย
มาคอมเมนท์ปิดป้ายหวังหายดี
บท "กวีนิพนธฺ์เล่มเก่า"
ตัวอักษรนอนเหงาเสียทุกที่
ราวกุ้งหญิงรับรู้เรื่องที่มี
ยามกะวีปะกลอนในตอนนั้น
"บุคคลภายนอกห้ามเศร้า"
เล่นเอาความเหงาเงียบสนั่น
แย้มรอยยิ้มพิมพ์คำออกรำพัน
ผู้ร่วมเรือนเดียวกันในบ้านกลอน
ขอมิตรภาพนั้นยืนยงอยู่
แม้ไม่รู้เห็นหน้าเพียงอักษร
กว่าเป็นคำเป็นความเป็นบทตอน
ล้วนต้องผ่านใจก่อนร้อยกรองคำ
บนบรรทัดห้าเส้นเล่นเป็นเสียง
บนสี่วรรคเรียบเรียงสูงกลางต่ำ
บนบ้านกลอนมีผลงานเธอประจำ
นามกุ้ง-หนำ-แดงใช่มีไมตรี
4 มิถุนายน 2555 03:59 น.
กวีปกรณ์
บางมุมมองบดบังยังได้ยิน
กรายนิ้วดึงดีดพิณบรรเลงก้อง
สิ่งใดเล่าเธอเห็นในเพลงกลอง
มีเพียงแต่เสียงร้องทำนองเพลง
หลับตาต้องแต่เสียงเรียงสัมผัส
สุนทรีย์ยากแยกชัดจัดด้อยเก่ง
ใครจะเป็นแบบใครอย่าไปเกรง
จะประพันธ์หรือบรรเลงเป็นเพราะใจ
ใครจะชื่นใครจะชมนิยมชอบ
ใครจะว่าใครจะปลอบเพียงเพราะใคร่
ใครจะร้องใครจะเล่นเต้นตามใคร
ใครเขาสนแบบไหนไม่ใช่เรา
ยังได้ยินมุมมองบ้างบางทำนอง
ยังได้ยินเนื้อร้องรันทดเศร้า
ยังได้ยินได้ปลอบได้บรรเทา
ยังได้ยินเรื่องเล่าเคล้าดนตรี
บนบรรทัดห้าเส้นเล่นเป็นเสียง
แล้วเรียบเรียงร้องเล่นเช่นดีดสี
อาจจะอ่านรู้บ้างในบางที
ลองหลับตาฟังซี...ดนตรีบรรเลง
27 พฤษภาคม 2555 13:29 น.
กวีปกรณ์
ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่
ที่หัวใจดวงเฉื่อยยังเหนื่อยเต้น
ที่ความจริงความลวงยากชัดเจน
หรือกว่ากายจะเอนลงซบดิน
ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่
ที่ยังหลอกหัวใจให้ผกผิน
ที่แท้หยดน้ำตายังร่วงริน
หรือกว่ากลิ่นเน่าผุปะทุแรง
ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่
ที่ร่างกายและจิตใจยังเข้มแข็ง
ที่วันนี้จะคงอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง
ที่ท้องฟ้ายังมีแสงแห่งตะวัน
ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่
ที่ความรักเธอให้เป็นของขวัญ
ที่ดอกไม้เธอให้ในวันนั้น
จะงดงามนามจันท์ในควันเพลิง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
1576
