3 กรกฎาคม 2555 01:26 น.
กวีปกรณ์
สิ้นแล้วถ้อยสนทนาในม่านมืด
นัยตาชืดไร้แววความหวาดไหว
ฉันอยู่นี่ที่รัก มิใกล้ไกล
ถ้อยความที่พร่ำไปจะกล่อมเธอ
ในโอบกอดแนบแน่นอย่างอิสระ
ความรักจะซับน้ำตาเธอเสมอ
ฉันนี่เอง ตรงนี้ที่พบเจอ
คอยปราบภัย พลาดเผลอชี้ทางพลัน
ยามเธอตื่นหมื่นคำรักจะพร่ำบอก
เปลี่ยนเหมันต์ช้ำชอกเป็นคิมหันต์
ในทุกห้วงคิดถึงเธอเท่านั้น
ทุกถ้อยพร่ำรำพันคือสัญญา
จะคอยเป็นม่านฝนกันฉ่ำหนาว
จะคอยเป็นแสงดาวกลางเวหา
จะปกป้องคุ้มครองหากภัยมา
จะอุ้มให้ไกลตาความหวาดกลัว
เสรีแห่งรักเท่านั้นที่ฝันใฝ่
บนโลกไร้หมอกม่านหม่นสลัว
โอบเธอไว้เคียงข้างไม่ห่างตัว
จากนาทีจนชั่วนิรันดร์กาล
ขอเพียงเธอเท่านั้นร่วมชีวิต
อาญาสิทธ์รักเราจะเผาผลาญ
หากเงียบเหงา/เดียวดายใดรุกราน
ทุกสถานเคียงกัน ฉันสัญญา
ทุกค่ำเช้าใกล้ชิดสนิทใกล้
เผยพร่ำรักร่ำไปเป็นภาษา
จดจานจารึกจากวาจา
เป็นเพลงรักเลอค่ากว่าอื่นใด
ขอมอบเพลงนี้แด่ที่รัก
ปีกเสรีแสนหนักจะบินไสว
ด้วยเขาถึงทิ้งรักเธอสิ้นจากใจ
หากเพียงเธอร้องให้เขาได้ยิน
โปรดเถิด บอกกับฉันจะมั่นรัก
ถ้อยนั้นจะแน่นหนักกว่าผาหิน
ดุจคำสาปใดเล่าบนแดนดิน
ทุกค่ำเช้า ทุกถิ่น ฉันติดตาม
แล้วเธอจะตอบรับฉันอย่างไร
จะทดแทน หรือจากไปอย่างเหยียดหยาม-
ทรยศปีศาจรักนิรนาม
ผู้เฝ้าเพียรไถ่ถามถึงความรัก
2 กรกฎาคม 2555 18:00 น.
กวีปกรณ์
เพียงอาทิตย์ทอดหลบลงซบน้ำ
ไอแดดจางรุกล้ำโดยความมืด
ชาเย็นชงขับร้อนตกตะกอนจืด
สายลมชืดเฉีอนผิวอย่างกริ้วกราด
จันทร์เคยชมกลมดิกพลิกเพียงเสี้ยว
กลายเป็นเคียวไร้ตัวกระต่ายวาด
เสียงยายร้องจันทร์เอ๋ย...ครั้งเคยหยาด
หยดรินสาดส่งเหงาแล้วเผาไฟ
แสงจากไขเทียนดับห้องหับมืด
ความเหงายืดยาดหนีหาทีไล่
ยายดับเทียนด้วยมือมิร่ำไร
ร้อนหรือไม่ยายทนหลานตนนอน
เสียงเอะอะโวยวายของอึ่งกบ
ยายฟังจบเปิดทรานซิสเตอร์ถ่านสี่ก้อน
จำเรื่องราวเล่าผ่านงานละคร
กางมุ้งนอนข้างหลานงานประจำ
ลมอู้อี้เอื่อยเอื่อยอยู่เรื่อยเรื่อย
ตำลึงเลื้อยเตรียมยอดยามสิ้นค่ำ
ต้นมะขามเตรียมเริ่มเริงระบำ
พอเช้าย่ำก็ตื่นขึ้นครื้นเครง
แต่กว่าค่ำจะผ่านไปในไม่ช้า
ตีสี่ยายตื่นมาทำมื้อเก่ง
ต้มจืดฟัก ผัดถั่ว พริกคั่วเอง
หลานตื่นชิมแล้วเร่งไปโรงเรียน
เสียงฉกรรจ์หนุ่มสาวสนทนา
เพื่อนบ้านข้างชายคาหลานตาเปลี่ยน
บ้างบางคราวนแวะกันเยี่ยมเยียน
กลับครั้งนี้วนเวียนข้างรั้วเรือน
ข่าวประกาศผ่านคลื่นวิทยุ
สังคมผุพังด้วยฤทธิ์ยาเถื่อน
ผีพนันขยันแทงมาแรมเดือน
อาจเป็นเพื่อนบ้านเองจงเกรงกัน
แว่วกรอบแกรบเสียงกบอพยพหนี
เหตุใกล้สิ้นราตรีหรี่แรงฝัน
ขยับใกล้ใช่กบแล้วครานั้น
ยายล้มพลันสิ้นลาแล้วครานี้
ไก่ชนคึกครื้นขานปลุกหลานยาย
เร่งอาบน้ำเดี๋ยวสายตามหน้าที่
แต่งตัวเสร็จ มื้อเก่งยายกลับไม่มี
บนไฟหรี่หม้อเดือดฟักเลือดยาย
1 กรกฎาคม 2555 01:05 น.
กวีปกรณ์
สาบานว่าไม่ได้ชวนทะเลาะ
แค่เบาะเบาะขู่ขวัญคืนดีเหอะ
อย่าให้เคืองเดี๋ยวโกรธจะเลอะเทอะ
น้ำมันเยอะในขวดกลัวปะทุ
ยิ้มให้กันคุยตอบซะบ้างสิ
อย่าชะชิอมฟันเดี๋ยวกร่อนผุ
คนอื่นนี่ก็นะชอบช่างยุ
คนเดือดดุเดี๋ยวเตะจะเละนะ
ขอคืนดีไม่อยากมีอริ
ยอมแล้วนิ่ ฉันแพ้เธอแล้วล่ะ
ไหนไหนเก่งจังเลยคนชนะ
เอาสิวะ!! ยอมแล้วอย่าแซวดิ
ตกลงจะดีหรือไม่ฮึ!!
ทำหน้าอย่างกะปวดอึ ก็ไปสิ
เสร็จแล้วล้างมือไม้มาจับซิ
ยิ้มแก้มปริ นี่คืนดีกันแล้วนะ ^^
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
หน้าส่วนตัว
1039
