แด่ . . .อาจารย์ยุรฉัตร บุญสนิท ยุรฉัตรคือครูผู้เป็นเลิศ งามพริ้งเพริศวิชาการนำสมัย รู้อดีตปัจจุบันทุกวันไป ศิษย์นี้ไซร้เคารพครูผู้เก่งจริง หนึ่งวิชาได้เรียนคือการอ่าน เหมือนเมื่อวานเคยเรียนหลากหลายสิ่ง เอ๊ะ ! เด็กโง่ไม่เคยได้พักอิง ความรู้ยิ่งคืนครูทำไมกัน วิเคราะห์วรรณกรรมวิเคราะห์ใด สิ่งที่ได้ใช้ประโยชน์ล้วนเสกสรรพ์ ให้เด็กคิดแจ่มประจักษ์รู้ปัจจุบัน คุณอนันต์อันกระฉ่อนคือกลการ คือวิถีแห่งศาสตร์วรรณศิลป์ ได้ยลยิลวิจารณ์ผสมผสาน หลากหลายชิ้นสัมผัสที่เนิ่นนาน แรงบันดาลจากครูนั้นหนุนนำ