26 พฤษภาคม 2549 09:29 น.
Vampire
WeeP DiarY
วันนี้ฉันตาบวมไปมหาลัยอีกแล๊ว... เธอรู้รึปล่าว...ม่ายได้มีใครปะทุดสะร้ายน่ะ แต่ว่าเมื่อคืนอ่ะจิ ฉันร้องไห้อีกนิดนึง ก้ออ่านไดอารี่ขี้แยที่เธอทำให้ฉันงไง ยิ่งอ่านใกล้จบเมื่อไหร่น้ำตาของฉันก้อยิ่งไหลออกมาซะมากมาย ความคิดถึงที่มีต่อเธอทำไมมันช่างมากมายซะขนาดนี้น่ะ อาจเป็นเพราะเมื่อก่อนเราไม่เคยต้องห่างกันแบบนี้ ความรู้สึกคิดถึง และเป็นห่วงเธอจึงทำให้ฉันเก็บมันในใจไม่ได้ นอกจากจะระบายออกมา เป็นน้ำตาของคนที่คิดถึงเธอมากๆๆ...
ตอนนั้นฉันบอกเลยก้อได้ว่า หน้าสุดท้ายของ WeeP DiarY ฉันอ่านมันแทบไม่รู้เรื่อง ก้อร้องไห้ไปด้วย อ่านไปด้วยแล้วจะเข้าใจได้อย่างไร... คิ๊คิ๊...คำขอบคุณของเธอ คำขอโทษของเธอ ที่เธอมอบให้กับฉันในหน้าสุดท้าย แล้วก้อเพลงที่เธอบอกว่า แต่งให้กับฉันโดยเฉพาะ อยากจะบอกเธอว่า ซึ้ง โคดๆ เลยน๊า...
ถ้าเด็กขี้แยติดกันได้เมื่อเราใกล้กัน ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันคงเป็นเด็กขี้แยแล้วหล่ะมั้งตอนนี้ ก้อติดจาเธอนั่นแหล่ะ เด็กขี้แย 2 คนอยู่ไกลกัน เด็กขี้แยคนไหน ร้องไห้บ่อยกว่ากัน...
ต่อจากนี้ไปฉันคงไม่กล้าหยิบไดอารี่ของเธอขึ้นมาอ่านอีกแล้ว กลัวเจออาถรรพ์ ร้องไห้อีก ชัวร์ ชัวร์ ชัว ชัว บริการใหม่จาก One-2-Call !ซะงั้น... ม่ายช่ายน่ะ
พอถึง 5 ปี เธอจะจำได้มั้ยเนี่ย ถึงจำชัว ชัวไม่ได้ก้อไม่เปงไร แต่ถ้าลืมฉันคนนี้หล่ะ เจ็บตัว แน่ๆเยย... คิ๊คิ๊... คงยิ่งกว่าตู้เสื้อผ้าล้มเป็นแน่ จำได้มั้ย ทำไมตู้เสื้อผ้า มั๊นตั้งอยู่เฉยๆ ไม่เคยมีปากมีเสียงกะใคร แต่ว่าทำไม่น่ะ วันนั้นมันกลับลงไปนอนแอ้งแม๊งอยู่ที่ปลายเตียงของเด็กดื้อคนนึง เอ! จะมีใครตอบได้บ้างน๊า... อ่ะจึ๋ย! เธอแค่ผลักมันเล่นรึ หรือว่าเธอใช้มือไปต่อยมันจนล่วงไปกองอยู่กับพื้นน่ะ เวงกรำจริงๆ ดื้อชะมัดเล๊ย...
แล๊วเธอจะจำฉันได้มั้ยน๊ะ ถ้าฉันผมยาวขึ้น อืม...ต้องจำได้อยู่แล๊ว ก้อเพราะว่าเธอไม่เคยลืมฉัน แล้วฉันก้อไม่เคยลืมเธอ ถ้าเกิดวันนึงเราบังเอิญเจอกันจาทำไงดีน๊า... อีกไม่ถึง 3 เดือนก้อจาถึงวันคล้ายวันเกิดของเธอแล๊ว... ฉันคงจะซื้อกระเป๋าสตางค์ใบใหม่ให้เธออย่างแน่นอน รอ Guy Laroche จากฉันได้ไหม อย่าร้องไห้บ่อยน่ะ ฉันเป็นห่วง ไม่อยากให้ใครมาใกล้เธอ กลัวว่าจะไปชอบกับใครคนนั้น แต่มีสิ่งหนึ่งที่จะทำตลอดไป คือรักเธอจนกว่าเธอจะหมดรักกัน
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
หน้าส่วนตัว
706
