26 มกราคม 2550 16:48 น.
Vampire
จะถูกใจรึปล่าวนะ...
เธอ...ฉันมีของขวัญตอนที่เราพบกันด้วยนะ แต่ว่าตอนนี้ของเก็บเป็นความลับก่อนนะ เพราะว่าจาเก็บไว้บอกตอนเรารักกันครบ 1 ปี แต่ขอโทษด้วยนะที่ฉันไม่สามารถบอกเธอได้ในเมล์ ก็ฉันบอกเธอแล้วงัยว่าตอนเราพบกัน เธอถึงจะได้ของขวัญ อืม...จะเก็บเป็นความลับได้ถึงวันนั้นรึปล่าวน๊า... แต่ฉันจะเขียนไว้ในไดอารี่ให้เธอได้อ่านเดือนหน้านะ
อืม...ของขวัญชิ้นนี้จะถูกใจเธอรึปล่าวน๊า...ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ก็มีให้เลือก...ถูกใจ กะ ไม่ถูกใจ อ่ะนะ แต่ถ้าเธอไม่ชอบหล่ะก็ต้องบอกกันตรงๆเลยนะ ต่อไปก็จะไม่มีอีกแล้ว ขอโทษไว้ล่วงหน้าละกัน แต่ฉันแค่อยากให้เธอได้อ่าน แล้วก็ตั้งใจทำด้วย เธอจะได้เก็บไว้ แล้วจะรับมันไว้ได้รึปล่าวหล่ะ
อืม...แล้วจาไม่ยอมปริปากบอกเธอได้มั๊ยเนี่ย 5 ปีเชียวนะที่เราจะได้พบกัน จาใจแข็งไปรึปล่าวเนี่ย แล้วจาทำได้มั๊ยน๊า...เอาใจช่วยหน่อยละกันนะ...
ฉันนี่ผิดกันเธอเลย ที่เธอบอกฉันหมดทุกอย่างว่า ทำอะไรให้ฉันบ้าง ลิสต์นี่ยาวเป็นหางว่าวงูเลยด้วย...คิ๊คิ๊...ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพร์สสิค๊ะ...
ถึงเธอจะบอกฉันว่า เธอทำอะไรให้ฉันบ้าง แต่ฉันอยากเห็นตอนนี้นี่นา ฉันก็ต้องมานั่งคิดว่า เอ...ที่เธอทำมานจาออกมารูปแบบไหนกันน๊า...ยิ่งคิดก็ยิ่งทรมานใจค่ะ อยากเจอเธอขึ้นมาซะงั้น แต่ถ้าเธอยังไม่รู้หล่ะก็ เธอจะได้ไม่ต้องทรมานใจเพราะว่าอยากเห็น...อยากเห็น ก็ประมาณเนี๊ยอ่ะนะ
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
4 มกราคม 2550 20:53 น.
Vampire
มองเห็นแค่หางตา แต่ใจก็คิดถึง...
ไม่รู้ว่าเธอจะคิดถึงฉันบ้างรึปล่าว เวลาที่เราสองคนต้องห่างไกลกันมันช่างเป็นเวลาที่ยาวนานเหลือเกิน ฉันรู้ว่าเธอคิดถึงฉันมากแค่ไหน ฉันก็คิดถึงเธอไม่น้อยกว่าเธอเลย
เมื่อวานก่อนฉันนั่งรถผ่านหน้าบ้านของเธอ แล้วฉันก็เห็นเธอกำลังเดินออกมาหน้าบ้าน ฉันไม่รู้ว่าเธอเห็นฉันรึปล่าว ฉันรู้สึกตกใจ และดีใจที่ได้เห็นเธออีกครั้ง แต่ก็ไม่กล้าที่จะมองอย่างจริงจัง
เธอรู้สึกแปลกมั๊ยๆ เวลาที่เห็นฉัน เราเหมือนคนที่รู้จักกันดี แต่ก็สื่อสารกันไม่ได้ เราได้แต่เฝ้ามอง และได้อ่านเพียงตัวหนังสือที่บอกให้กันและกันรู้ว่า เธอคิดอย่างงัยกับฉัน และฉันคิดอย่างงัยกับเธอในตอนนี้
ปิดเทอมนี้เราส่งเมล์หากันเกือบทุกวัน เหมือนฉันได้อยู่ใกล้ๆกับเธอ แต่นั่นเป็นเพียงสิ่งที่ฉันคิด เธอหล่ะ คิดเหมือนกับฉันรึปล่าว เธอร้องไห้เหมือนแต่ก่อนรึปล่าว เวลาที่เธอคิดถึงเรื่องเก่าๆของเรา เวลาที่เราได้อยู่ใกล้ๆกัน ได้คุยกัน และโทรหากันเกือบทุกวัน ขนาดตอนที่เราอยู่ใกล้กัน เธอยังชอบร้องไห้ แล้วตอนนี้หล่ะ เราห่างไกลกันเหลือเกิน ใช่มั๊ย...
ฉันรู้ตัวดีว่าฉันทำผิดมาก ฉันอยากโทรหาเธอมาก แต่ก็ยังทำไม่ได้ เธอคงเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำนะ ฉันไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง แต่ฉันต้องทำอย่างนี้เพื่อเรา เราทั้งสองคน เธอเข้าใจใช่มั๊ย...ที่รั๊ก...
ฉันรู้ว่าคงมีคนสนใจในตัวเองมาก เพราะเธอเป็นคนเก่ง ฉันหวง แล้วก็เป็นห่วง ก็เหมือนกับฉันที่มีคนมาใส่ใจเป็นพิเศษบ้าง แต่ฉันไม่สนใจคนอื่น ฉันพยายามวางตัวให้เหมาะสม และนั่นจะทำให้เราเข้าใจกัน...
สัญญาแล้วน่ะ ว่าจะรักกันตลอดไป...
หน้าส่วนตัว
764
