28 สิงหาคม 2552 07:22 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เดินคนเดียวเปลี่ยวนักหลงผลัดถิ่น
เหมือนนกขมิ้นเหลืองอ่อนจะนอนไหน
ตะวันพลบมืดค่ำแสงรำไร
สะอื้นไห้ซบหน้ากับฝ่ามือ
ดาวระดาษทั่วท้องฟ้ายิ่งพาเศร้า
ความเปลี่ยวเหงาสะท้อนดังอึงอื้อ
น้ำตาตกเกลื่อนนองร้องอืออือ
ซบฝ่ามือแนบหน้าเพรียวช่างเปลี่ยวดาย
น้ำค้างพรมลมดึกระทึกผ่าน
อุราร้าวรอนรานแหลกสลาย
ในความมืดดึกสงัดลมพัดกราย
แทบวางวายหนาวสั่นแสนพรั่นพรึง
ขวัญเอ๋ยขวัญหวั่นไหวไยอ้างว้าง
ไร้ทิศทางจุดหมายจะไปถึง
หมดแรงเรี่ยวโน้มเหนี่ยวจะเกี่ยวดึง
อับจจนซึ่งจุดหมายในปลายทาง
26 สิงหาคม 2552 09:05 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
จากขุนเขาสู่สายน้ำสยามประเทศ
ทุกคามเขตวัฒนธรรมเลอล้ำค่า
จากป่าใหญ่สู่สายน้ำน่านธารา
ไหลเรื่อยมาซึมซับผ่านบ้านหัวดง
แข่งเรือยาวประเพณีหลายปีนัก
ฝีพายที่ใจรักจึงหมายมุ่ง
ภูมิปัญญากีฬาไทยช่วยผดุง
ให้เรืองรุ่งรักษาไว้ให้ยืนยาว
ความงดงามฝีพายตัดสายน้ำ
ฝีพายจ้ำวาดลวดลายคล้ายเหิรหาว
จ้ำฝีพายน้ำกระฉอกบอกเรื่องราว
คือศิลปะต้องกล่าวให้เนาว์นาน
คือศิลปะกีฬาไทยภูมิใจนัก
ให้รู้จักประเพณีที่กล่าวขาน
แข่งเรือยาวเสน่ห์อมตะตลอดกาล
สืบตำนานที่ยืนยาวชาวหัวดง
13 สิงหาคม 2552 19:25 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เหลือเพียงความอ้างว้างและว่างเปล่า
สายลมเบามากั้นกางระหว่างฉัน
ลมหายใจเหลือแค่ผ่านไปวัน
มีเพียงฉันน้ำตาความอาวรณ์
ลมหายใจที่ปวดปร่าความรู้สึก
เหมือนมีดบาดเจ็บลึกคอยหลอกหลอน
ปวดจนร้าวเจ็บเหลือใจใครอาทร
เหลือเพียงลมหายใจอ่อนอ่อนที่รดริน
คนเคยรักกลับกลายไม่รู้จัก
กลับหาญหักไร้เยื่อใยไปหมดสิ้น
น้ำในตาร่วงอาบแก้มแต้มผืนดิน
ความรักเราสิ้น...สุดกัน...แต่วันนี้
เหลือเลือนลางล่องลอยความเดียวดาย
ฉันคงไร้ค่าความหมายใช่ไหมนี่
ลมหายใจแห่งรักเท่าที่มี
คงแผ่วเบาเต็มทีแล้วหนอใจ
30 พฤษภาคม 2552 18:06 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ใครให้อะไรก็รับไว้ตามมารยาท
แต่ครั้งนี้ไม่อาจรับไว้ได้
เพราะผู้ชายอย่างเธออันตราย
ใช้คำพูดมักง่ายเรียกหวานใจและหวานตา
ขอโทษน่ะฉันรับไม่ได้
เพราะไม่ไว้ใจคนแปลกหน้า
หล่อเกินไปดูดีมีราคา
พ่อสอนว่า ไม่น่าไว้ใจ
เชิญเถิดเชิญมอบไมตรีให้คนอื่น
อย่าหยิบยื่นความหวังดีมาให้
ไม่อยากเป็นของเล่นชั่วคราวให้ชายใด
บอกให้รู้ไว้ผู้หญิงก็หยิ่งเป็น
28 พฤษภาคม 2552 21:18 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ไออุ่นใครแทรกหอมกรุ่นจนรุ่งเช้า
ยังคอยเฝ้ามาเวียนวนจนไม่ห่าง
หอมแนบชิดละอองอุ่นกรุ่นนวลปราง
แม้รุ่งสางยังเจือจางมิร้างลา
ให้อาวรณ์ถวิลร่ำความรู้สึก
ความดื่มด่ำล้ำลึกคอยระห้อยหา
แนบติดตรึงอบอวลชวนตรึงตรา
ยามนิทราเงาใครซ้อนซ่อนกลางใจ
ทุกคืนค่ำเงาบางใครผ่านเหิรหาว
แทรกหมู่ดาวผ่านหมู่เดือนเยือนมาใกล้
มาเชื่อมโยงผ่านเสน่หาจากฟ้าไกล
หยอกเอินเหย้าแฝงความหมายให้สมปอง
บอกผ่านสื่อแฝงความในรำบายบอก
ให้เมฆหมอกเชื่อมประสานผ่านเราสอง
ความอ่อนหวานซึมซับทรวงห้วงทำนอง
ตามครรลองเงาบางใครแนบใจเรา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1223
