28 ธันวาคม 2552 13:30 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฉันขอเป็นละอองความเหน็บหนาว
เป็นละอองของดาวในความฝัน
เป็นกระต่ายใต้แสงแห่งดวงจันทร์
มอบความคิดถึงสู่กันผ่านวันวาน
ส่งความรู้สึกรายล้อมด้วยอ้อมอุ่น
พลิ้วสัมผัสรี่นละมุนอันอ่อนหวาน
มวลดอไม้ชูช่อรอเบ่งบาน
รอยยิ้มหวานมอบให้ใกล้ใจเธอ
จากรอยยิ้มผ่านสายตาส่งมาให้
แทนสายเสียงความห่วงใยให้เสมอ
แม้ไม่คยพบจบกันไม่เคยเจอ
แต่มีฉันเอยู่สมอทุกเวลา
แทนคำพูดอื่นใดหลายล้านคำ
ส่งความคิดถึงให้จดจำแทนห่วงหา
ในอ้อมกอดไอกรุ่นอุ่นนิทรา
ขอแค่เสี้ยวเวลา...สู่อ้อมกอด..ของหัวใจ
28 ธันวาคม 2552 00:37 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
อร่อยไหมมากินข้าวมื้อนี้
รวมหัวกันกินฟรีใช่ไหม
ปีใหม่ยกพวกมามากมาย
ไม่เป็นไรถ้าไม่ติดคอ
อาหารจานสุดท้ายเริ่มหมด
คนเริ่มหดแวบหายกันหนอ
บิลวางปุ๊ปหายไม่รั้งรอ
เอาหล่ะหนอใครจ่ายให้เดา
เหลือเพียงฉันบิลลงส่งให้
เออจำใจจ่ายไปอายเขา
พวกเพื่อนรักหลีกลี้หนีเรา
ฉันจึงจนทนเศร้าเหลือทน
แถมรวมหัวเส่งเค้กให้ฉัน
ห่อกระดาษสองชั้นให้สับสน
แกะปุ๊ป...ร้องว๊าย...ต๊ายสัปดน
วาดรูปคนมีเขาควายให้เรา
24 ธันวาคม 2552 20:18 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ในดึกดื่นมองตัวตนจนเด่นชัด
ความเงียบสงัดคลืบคลานผ่านทุกที
สายลมหนาวทายทักมาอีกปี
ผ่านกอไผ่เสียดสีแว่วแผดแผ่วเบา
ใกล้รุ่งสางไก่ป่าขันทั่วพฤกษ์ไพร
เสียงสกุณาเพราะจับใจทั่วขุนเขา
ในชื่นเช้าเก็จน้ำค้างสะท้อนเงา
ใสหยดเยาว์ระยิบวาวราวเพชรแวว
สายธารใสไหลเป็นทางผ่านซอกหิน
ชุ่มชื่นดินระริกไล้คล้ายเสียงแว่ว
ตะวันฉายทักต้นไม้เรียงรายแนว
กลิ่นดอกแก้วหอมรัญจวนอบอวลใจ
คล้ายสำเนียงเสียงบรรเลงเพลงขับกล่อม
ป่าไผ่ล้อมโอบเรียงรายยอดหญ้าไหว
ราวระบายร่ายระบำร่ำระใบ
คล้ายบทเพลงแห่งใบไม้ได้ยลยิน
ในสำเนียงเสียงบทเพลงบรรเลงผ่าน
ผสมผสานให้ทุกข์คลายมลายสิ้น
ใช้ชีวิตเยี่ยงนกผกโผบิน
ผกโผผินบินโลกกว้างอย่างอินทรีย์
23 ธันวาคม 2552 08:20 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ปริ่มปริ่มร่ำอารมณ์เผลอหวนไห้
ปริ่มปริ่มร่ำแทบขาดใจอาลัยหา
ปริ่มปริ่มร่ำหยดน้ำเคล้าคลอตา
ปริ่มปริ่มน้ำตายิ้มฝืนไหลคืนใจ
ยังวนเวียนตกภวังค์ช่างปวดปร่า
หลายเรื่องราวหลากปัญหารอแก้ไข
พบเรื่องร้ายอยากเร้นหลบซบภพไพร
อยากหยุดลมหายใจไปสักที
เหลียวแลหาคนมองปองปลอบขวัญ
เพราะหัวใจหนาวจนสั่นจนเต็มที่
กลับสิ้นไร้คนเคยปลอบมอบไมตรี
สิ้นศักดิ์ศรีสิ้นค่าราคาแล้ว
ให้น้ำตาคืนย้อนตะกอนผลึก
ให้จิตสำนึกขับกล่อมให้ผ่องแผ้ว
แต่เจ้ากรรมน้ำตาย้อนนอนเป็นแนว
กลั้นสะอื้นเสียงแผ่วคืนวันกลับฝันร้าย
21 ธันวาคม 2552 13:56 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ขอบคุณนะคะสำหรับความสงสาร
ที่อุตสาห์ลดแหลกแจกทานมาให้
เธอก็แค่ผู้ชายที่หลายใจ
พอคบไปทำตัวเหมือนดอกไม้ริมทาง
ชอบทำเจ้าชู้แพรวพราวเกี้ยวสาวทั่ว
ทำพูดมั่วร้อยเล่ห์หลายแบบอย่าง
ขอโทษมาหลอกฉันเธอฝันค้าง
ทำเป็นสร้างเรื่องราวฉันเข้าใจ
ไปเถอะไปให้ไกลไปให้ดี
แล้วฉันนี้จะกรวดน้ำคว่าขันให้
ไม่สนใจคนโง่เง่าและหลายใจ
รู้เอาไว้ไม่อยากมองแม้หางตา
ทำแต่งตัวมาดหล่อเนี๊ยบเฉียบคมขำ
โทรหาเป็นประจำทำมาหา
โธ่...แค่ผู้ชายปลายแถวไม่เข้าตา
คิดว่าหล่อตายหล่ะหมายังเมิน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1516
