17 มิถุนายน 2551 18:20 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ดอกฝนร่วงหล่นดินส่งกลิ่นหอม
เป็นกลิ่นดินเคยดอมถิ่นบ้านเก่า
หอมคละคลุ้งเคยกรุ่นกายไม่ต้องเดา
กลิ่นที่เราเคยรู้รับประทับใจ
ภาพลมโชยโปรยริมน้ำย้ำพร่ำเรียก
เหมือนสำเหนียกคล้ายสำเนียงเสียงสิ่งไหน
ใบไม้พริ้วลิ่วระบำร่ำระใบ
แม่น้ำใสผ่านสายตาน่ามองดู
เราเคยใช้ผืนแผ่นดินเป็นกระดาษ
เป็นนักวาดตัวนิดน้อยที่คอยอยู่
ใช้เศษไม้ขีดวาดกระหวัดดู
วาดรูปปูขาเกเดินเซมา
นั่งมองผ่านนึกภาพย้อนในวัยเด็ก
ตัวเล็กเล็กช่างซุกซนเป็นหนักหนา
แอบนั่งเล่นในสวนสุขอุรา
พอโตมาได้แต่มองสะท้อนใจ
5 มิถุนายน 2551 16:31 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ในความเยือกเย็นของคืนค่ำ
ในเสียงกรีดปีกช้ำของแมลงช่างฝัน
ในแสงเหลืองนวลของดวงจันทร์
ในเลื่อมพรายร้อยพันของแสงดาว
ขอตั้งจิตจากหัวใจอนิษฐาน
ให้กังวานพลิ้วผ่านฟ้าเวหาหาว
ผ่านรัตติกาลยามราตรีที่ทอดยาว
สู่เรื่องราวแนบฝากไว้ในห้วงคำนึง
คุณคือตัวแทนถ้อยคำของความรัก
ทีฉันเป็นสุขนักยามนึกถึง
คุณคือเรื่องราวความห่วงหาที่ตราตรึง
ที่สร้างความซาบซึ้งให้จดจำ
คุณคือตัวแทนสิ่งงดงาม
ที่ติดตามลบล้างความเจ็บช้ำ
คุณคือความดีมีค่าให้จดจำ
คุณคือถ้อยคำถักร้อยที่ฉันรัก
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1532
