21 ตุลาคม 2552 12:10 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
จิตก็ไหวใจก็หวั่นไม่ทันคิด
แอบไปคิดพกเพ้อละเมอฝัน
แอบไปคิดถึงใครที่ไหนกัน
แถมหวาดหวั่นสั่นเขินสะเทิ้นอาย
นั่งก็คิดนอนละเมอแถมเพ้อพก
แน่นจุกอกใจสั่นหวิวปลิวแทบหาย
เป็นอาการขั้นโคม่าอยากบ้าตาย
งงไม่หายสมองกลวงโบ๋...โธ่หนอเรา...
ยิ่งนานวันอาการขั้นโคม่า
อยากหาหมอรักษาน่าอายเขา
หาจิตแพทย์รักษาบ้าแน่เรา
คิดแล้วเศร้าทำยังไงให้หายดี
หาอะไรทำไม่ให้ใจฟุ้งซ่าน
เดี๊ยวล้างจานเดี๊ยวเก็บของให้เข้าที่
กลับมีอาการคิดถึงปะปนบ้างเป็นบางที
ว่ะ....ใครนี่.....ตามหลอน...งอนแล้วน่ะ....
9 ตุลาคม 2552 10:49 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ในท้องฟ้าที่พราวดาวกระพริบ
ส่องระยิบสุกสกาววับวาวใส
วับวาวแสงหยอกล้อคลอแสงไฟ
ดาวเพียงได้เป็นดาวประดับจันทร์
ในผืนดินที่เวิ้งว้างแสนว่างเปล่า
มีแต่ความซบเซาไร้ความฝัน
ให้น้ำตาทักทายเย้ยตาวัน
กลั้นสะอื้นเสียงสั่นกับฝันร้าย
ด้วยหม่นคว้างหนทางช่างมืดมิด
ดวงใจที่น้อยนิดรวดร้าวแตกสลาย
ลอยเคว้งคว้างอ้างว้างเพียงเดียวดาย
น้ำตาเปื้อนเกลื่อนทั่วกายใจรอนรอน
คงถึงแล้วบทละครในตอนจบ
หลายเรื่องราวที่พานพบคอยหลอกหลอน
หยุดลมหายใจหยุดน้ำตาความอาวรณ์
วางร่างนอนฝังกลบใต้ผืนดิน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1073
