บนข.
เยี่ยมดอกปริ่มน้ำมาย่ำเช้า
อาทิตย์ยิ้มยั่วเย้าเยาว์สมัย
อ้อมกอดแดดอุ่นละมุนละไม
หยดน้ำค้างกลั่นใจบนใบบัว
เย็นลมโชยพัดชายมาอ่อนอ่อน
แดดร้อนสาดสายกระจายทั่ว
จากเต่งตูมผ่านคืนได้ตื่นตัว
รับแดดยั่วเร่งรีบเผยกลีบบาน
บานแล้วเจ้าสล้างอยู่กลางบึง
หมู่ภู่ผึ้งเชยชมลมพัดผ่าน
งามกลีบซ้อนซ่อนกลีบตระการ
ฉ่ำหวานรสเกสรซุกซ่อนใน
คือบ่อทิพย์หยิบยื่นมธุรส
ภู่ผึ้งจึงปรากฏทั้งไกลใกล้
คลุกเคล้าเกสรแล้วว่อนไป
สู่แห่งหนใดสร้างรวงรัง
บานแล้วลุกาลแห่งสมัย
กลีบบานผ่านวัยมิหยุดรั้ง
แห้งเหี่ยวอับเฉาในเงาบัง
ร่วงโรยโปรยยังผืนนที
เ
2679
1
1
หน้าส่วนตัว
