ปรางทิพย์
แว่วเสียงขิมปริ่มว่าน้ำตาไหล
ดังร่ำไห้ใจร้าวเมื่อคราวฝืน
ความหวังล่มจมหายมลายครืน
สุดจะขืนยืนท้อต่อชะตา
บทบรรเลงเพลงเหงาเศร้าวิโยค
ในคืนโศกโชคร้ายหมายไขว่คว้า
ฤากรรมเก่าเฝ้ารอนกลับย้อนมา
โอ้ใจข้าฯ ล้านักจักต้องทน
หยาดน้ำค้างพร่างพรมระทมหนาว
ทุกย่างก้าวราวลับแลสับสน
ให้คับแค้นแน่นหนักหักกมล
แม้ดิ้นรนค้นหาเหว่ว้าใจ
ดุจคมมีดกรีดกดสลดนัก
สัญญารักหักคว้างร้างหวั่นไหว
วันวานจบกลบสิ้นถวิลไย
ยากฝืนใจให้เหมือนเชือดเฉือนกัน
เหม่อมองฟ้าครานี้มีจันทร์เสี้ยว
เห็นรีเรียวเหลียวมองให้หมองขวัญ
ท้อกายใจไร้หวังประดังกัน
กว่าถึงวันฝันท้อทรมาน
หลายเดือนปีที่สู้ดูถดถอย
คอยหนอคอย..
2281
57
0
หน้าส่วนตัว
