รักษา
เป้ใบเดียวเกี่ยวไหล่ในวันเก่า
กับวัยเยาว์ย้อมฝันในวันโน้น
ราวให้ดอยคอยท่ามาปลอบโยน
ท่ามกลางโพ้นฟ้ากว้างทางแสนไกล
ตั้งโรงเรียนเขียนอ่านการศึกษา
ปลูกปัญญาเยี่ยงแสงแห่งเทียนไข
ลุยเมฆขาวพราวต่ำเรี่ยรำไร
รักษาใจดวงหนาวและร้าวราน
หลายดงดอยดิบเปลี่ยวทวนเที่ยวย่ำ
ป่ามืดดำเดินชินปานถิ่นฐาน
มิได้อยากฝากชื่อลือตำนาน
เพียงมุ่งสานเสริมหวังได้ตั้งจินต์
หนทางชื้นแฉะชันในวันเริ่ม
ดอนดงเดิมลุยฝ่าชลาสินธุ์
ยามฝนหลั่งสะพรั่งฟ้าไหลบ่าริน
นิทานดินและดาวยังเฝ้าจำ
เมื่อไฟหวังตั้งใจยังไม่มอด
หนทางทอดยังแรงปลายแสงย้ำ
ให้หัวใจใสซื่อมั่นถือคำ
เป็นทางนำชีวิตติดตัวมา
ยังไม่ลืมคืนวันเธอผันเปลี
2072
11
0
หน้าส่วนตัว
