ม้าก้านกล้วย
ฝนสั่งฟ้านั้นอาจขาดสายไป
แต่ก็ยังเยือนใหม่ได้เสมอ
เรารอรักสมหวังยังรอเก้อ
ไม่เห็นเธอกลับมาลาแล้วลับ
ทุกวันคืนคงคอยอย่างน้อยจิต
ทั้งชีวิตรอเก้อรอเธอกลับ
นานเท่านานเพียงใดใจยังนับ
เหงานั้นจับกุมภวังค์ยังกังวล
นาแล้งรอน้ำก็ฉ่ำชุ่ม
ไพรชอุ่มคืนขจีมีหยาดฝน
หญ้าทั้งทุ่งรุ่งอร่ามท่ามสกล
แต่หนึ่งคนที่จากไปไยไม่มา
หรือกรุงไกลมีอะไรรั้งใจเจ้า
จนลืมเราทั้งคนจนเจียนบ้า
ลืมเคยไล่เล่นฝนบนท้องนา
และลืมวา-จาหวานหว่านโปรยไว้
ไร้แล้วซึ่งแรงงานจะหว่านดำ
ฝนพรำฝนโปรยจะโรยไล่
ก็ช่างฝนช่างสวรรค์มันปะไร
กำลังใจหายแห้งแล้งเหลือเกิน
นั่งรออยู่กลางนาให้ฟ้าปลอบ
รอคำตอบจากบางคนจนเก้อเขิน
แม้ไร้หวังก็ย
1427
4
0
หน้าส่วนตัว
