แพรพี
นั่งฟังข่าวการประหารนักโทษชาย
เป็นผู้ร้ายค้ายาให้เสพสม
เป็นภัยร้ายดึงชาติสู่ปลักตม
เยาวชนโง่งมเพราะติดยา
ลูกทั้งหลายชายหญิงทิ้งครอบครัว
ไปเมามัวแม่พ่อทุกข์หนักหนา
ขโมยเงินขายตัวแลกเงินตรา
เพื่อแลกมาซึ่งยาเสพจนมึนเมา
ผู้คุมจูงตรวนเข้าแดนประหาร
ให้สั่งจานปรานโปรดดั่งใจเขา
อาหารวางน่ากินอยู่ไม่เบา
บอกไม่เอากินไม่ลงคงเข้าใจ
ขอบุหรี่สักมวนให้ลืมทุกข์
ที่มันจุกแน่นหนักไม่แจ่มใส
ถามตัวเองกูกินข้าวไปทำไม
กินเข้าไปก็ตายเปล่าให้เปลืองจริง
ผู้คุมยื่นนาทีทองครั้งสุดท้าย
จะต่อสายให้คุยกับลูกหญิง
จึงบอกลูกว่าพ่อรักหนูจริงจริง
หนูอย่าทิ้งการเรียนจงเพียรเอา
แล้วเปลี่ยนไปคุยกับแม่