ดินที่พร้อยรอยระแหงหลังแล้งผ่าน เฝ้าหวังการพร่างพรำของน้ำฝน เหมือนหัวใจที่ระโหยโดยทุกข์ทน รอคอยคนยื่นเศษความเมตตา แล้ววันนี้ที่รอก็ได้เห็น มีเธอเป็นกำลังใจคนไร้ค่า ให้มีวันแสนหวานสานศรัทธา ลบเหนื่อยล้าปวดร้าวก้าวเคียงกัน คือดอกรักผลิช่อทอความหวัง บานสะพรั่งอยู่ในกลางใจฉัน คอยเติมความสดชื่นทุกคืนวัน จนความฝันงอกงามเป็นความจริง เทวีแห่งแสงสว่างทางชีวิต เนรมิตความสุขเหนือทุกสิ่ง เอื้ออบอุ่นอ้อมใจให้พักพิง กระทั่งยิ่งรู้จัก......ยิ่งรักเธอ
1595
20
0
หน้าส่วนตัว
