พลายแก้ว เมืองกาญจน์
แดดระยิบ ลิบลิ่ว มองทิวทุ่ง
ฝุ่นคละคลุ้ง ตะวัน นั้นแผดแสง
สีเขียวสด ของกล้า กลับมาแดง
บ้างกรอบแห้ง กอพับ ลงกับดิน
ฝนทิ้งช่วง ห่างหาย หลายเดือนแล้ว
มองเห็นแวว หม่นไหม้ ใจถวิล
เหมือนปีก่อน ครั้งเก่า เราเคยชิน
แต่มิสิ้น ความหวัง กำลังใจ
จะถากทำ อีกที เมื่อมีฝน
มิย่อย่น กับการ เรื่องหว่านไถ
แต่ฤดี ที่ช้ำ ทำฉันใด
คนอยู่ใน ดวงมาน ว่าขานมา
เชื่อข่าวลือ ใส่ร้าย เขาป้ายสี
บอกตัวพี่ เจ้าชู้ ดูกังขา
คนยุแหย่ ไยยัง ฟังวาจา
จึงถามหา สัจจะ อธิบาย
สาวท้ายบ้าน นั้นเป็น เช่นพี่เพื่อน
แม้เยี่ยมเยือน เหมือนญาติ ขาดความหมาย
จะแต่งงาน เดือนยี่ ก่อนพี่ชาย
เพราะพ่อพลาย หาสตังค์ ยังไม่พอ
2260
1
0
หน้าส่วนตัว
