หน้าส่วนตัว
ปากกิน ใจปิด คิดกันใหม
ทุกเมล็ด เมื่อใด ที่โหยหิว
บุญคุณ รากหญ้า คูหาริ้ว
ท้องนา น้อยนิ้ว แลวัวควาย
ยามกิน ให้นึกถึง คนอดอยาก
สูกิน เปิบปาก สุขใช่ใหม
คนอด ใส้กิ่ว ชีวาวาย
นึกอาย เพียงน้อย คงจะดี
ตักอิ่ม ชิมงาม ตามประมาณ
ทุกเม็ด ในจาน กวาดเกลี้ยงที่
รู้คุณ รู้อด รู้พอดี
ข้าวขาว สูนี้ กินกันตาย
มาเป็น หนึ่งเม็ด ลองคิดดู
กี่ตอน เล่าสู ยากใช่ใหม
สูอิ่ม ลิ้มรส ซดสะใจ
เททิ้ง มันทำง่าย
716
1
0
