** กาลเวลา ผ่านไป ทำให้คิด บุญลิขิต หรือไร ใยห่วงหา กรรมบันดาล ประสบ เพื่อพบพา ให้วิญญา เราสอง ประคองใจ อยู่ต่างถิ่น แดนใด ไม่รู้จัก หากใจภักดิ์ มั่นคง มิสงสัย เอื้ออาทร จำพราก เมื่อจากไกล ดวงหทัย คอยอยู่ เคียงคู่กัน ครั้นไตร่ตรอง ให้ซึ้ง จึงได้รู้ เธอคือผู้ สง่างาม ในความฝัน ข้ามเวลา รักปลูก คอยผูกพัน ตั้งแต่วัน แรกพบ ประสบเจอ ** สานสายใย ไมตรี สุดที่รัก เฝ้าฟูมฟัก ห่วงใย ให้เสมอ ฝากสายลม พรมแผ่ว แว่วละเมอ กระซิบเธอ...รักแท้..นั้นแน่นอน.......ฯ