ฝนทอง
อุ่นใดใดในโลกนี้มิเทียบได้
อุ่นอกไออ้อมแขนตระกองกอด
โอบอุ้มเอื้ออาทรอยู่ตลอด
ประคองกอดให้กายได้ใกล้กัน
อิ่มใดใดในโลกนี้มิเทียบได้
อิ่มจากในทรวงอกปลายยอดถัน
น้ำนมแม่เป็นอาหารเลี้ยงชีวัน
เมื่อลูกนั้นยังอ่อนวัยในชีวี
ดวงตาใกล้ตาแม่เห่กล่อม
อยู่ในอ้อมอกอุ่นละมุนนี้
เพลงพร่ำบอกพร่ำสอนเป็นกลอนมี
หวังเพียงที่ให้หลับนอนพักผ่อนกาย
อุ่นใดใดในโลกนี้มิมีเทียบ
หากจะเปรียบไออุ่นที่มากหลาย
เปล่งแสงส่องลงมามากมาย
ไม่อาจคล้ายไออุ่นจากอกแม่
อิ่มใดใดในโลกนี้มิมีเทียบ
ที่จะเปรียบจากน้ำนมแน่
แต่อิ่มอุ่นอิ่มใจเต็มดวงแด
มีเพียงแม่เท่านั้นมีให้เรา ฯ