burst
ลมทะเลพัดเข้าหาฝั่ง
ถึงเวลาหรือยัง....ดังใจใฝ่
จะพาเรือลำน้อยล่องลอยไป
พาหัวใจสองเราก้าวพร้อมลม
เข็นเรือน้อยออกจากฝั่ง
แม้คลื่นยังประดังถาโถม
ดุจหมู่มารล้างผลาญจู่โจม
พัดพาคลื่นโครมโรมรัน
แต่เรือน้อย...ใจยังสู้
ตราบใดมีเธออยู่...เคียงข้างฉัน
เราต่างลงเรือลำเดียวกัน
มีเธอมีฉันคอยพึ่งพา
แต่เอ๊ะ....นั่น....เรือกลไฟ
ช่างโอ่อ่ากว้างใหญ่นักหนา
ไม่ต้องพายให้เมื่อยเหนื่อยอุรา
ได้แต่มองเงยหน้าอย่างละอาย
ตูม.....เสียงเธอโดดน้ำ
อ้าว....เสียงฉันร้องใจหาย
เธอกระโดดหนีเรือน้อย..ปล่อยเดียวดาย
ไปขึ้นเรือลำใหญ่ไม่แคร์กัน
เรือกลไฟแล่นไป
ปล่อยคลื่นมากระทบใจของฉัน
ให้โคลงเคลงวังเวง
1735
4
0
หน้าส่วนตัว
