เหนื่อย...หยุดนิ่ง..ไม่ไหว อยากทำ..อะไร..ตามใจหวัง ชีวีต..แบบนี้..ยากจีรัง พลัง..หมดแล้ว..ดวงใจ เกิดมา..ก็พอจะ..ฉลาดบ้าง ทุกอย่าง..คือวิชา..สอนสั่งให้ เพียงอยากเห็น..โลกทัศน์..ที่เป็นไป ไม่ใช่..จะเชื่อ..หรืองมงาย ... แม่นก..คาบเหยื่อ..มาเผื่อลูก รักพันผูก..ถนอมเลี้ยง..ไม่เคยหน่าย ลูกโต..บินสู่สูง..สุขสบาย ห่างหาย..รอยอดีต..เมื่อก่อนกาล ไปทุกที่..ด้วยหวัง..ให้มีสุข กลับเป็นทุกข์..ยิ่งซ้ำ..กรรมสืบสาน เหน็ดเหนื่อย..เมื่อยล้า..ใจร้าวราน ประหาร..ความสุข..มลายลง..
3174
2
0
หน้าส่วนตัว
