นกตะวัน
ผมกับปริญญ์เดินมาถึงผาแห่งแรกซึ่งพื้นที่แคบและก้อนหินที่ยื่นออกไปค่อนข้างง่อนแง่น ต้นไม้รอบข้างแน่นทึบจนปิดบังทิวทัศน์ แลเห็นไม่กว้างไกลเท่าที่ควร จึงเดินวกไปทางขวาตามทางเดินซึ่งพื้นเป็นก้อนหินใหญ่ที่เบียดอัดแน่นด้วยดินทราย เรายังคงเห็นสาวสนมขึ้นอยู่ริมทางเช่นเดิม จนมาถึงผาอีกแห่งหนึ่งซึ่งพื้นที่ค่อนข้างกว้าง เป็นจุดชมวิวที่นักท่องเที่ยวนิยมมาชมทิวทัศน์กัน เพราะแลเห็นทิวทัศน์ได้กว้างไกลมาก เรียกกันว่า ผาเดียวดาย
ย่างเหยียบผาพาใจให้ไหวหวั่น
สองข้างนั้นค่อนเขียวเมื่อเหลียวหา
หากมองพุ่งมุ่งไปจนไกลตา
เห็นท้องฟ้าซบเขาเหงาฤดี
ดูเวิ้งว้างว่างเปล่าน่าเศร้าหนัก
ใครขาดรักมาเคียงคงเลี
817
2
0
หน้าส่วนตัว
