ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ
เมฆทะมึนหม่นดำเริ่มตั้งเค้า
กระท่อมปลายนาเก่าไม่ไหวหวั่น
หยาดเม็ดฝนหลงฤดูจากไหนนั้น
หลงการงานภารกิจหน้าที่ใด
ปกติฤดูหนาวก็หนาแล้ว
ฝนมาซ้ำไม่แคล้วหนาวไปใหญ่
หนาวร้อนผุแม้จะพังสักปานใด
ก็แอบอมยิ้มดีใจอยู่ลึกๆ
ตอซังข้าวเบากรอบที่เหี่ยวแห้ง
ก็ยังแฝงสามัญความรู้สึก
ฝนหลงมาชะงานนั้นลุ่มลึก
ให้รู้สึกสะกิดเจตน์เลศนัย
มีแต่เจ้าสินิอยู่เป็นเพื่อนข้า
เสียงเถียงนาหยอกเอินซังข้าวใหม่
อีกไม่นานคงถูเขาเผาด้วยไฟ
อย่าดีใจเพราะฝนมาล่อลวง
ผู้มาก่อน........
ให้พักผ่อนชายคาให้หายห่วง
มาหลบแดดซ่อนฝนที่หล่นร่วง
หายง่วงหายเมื่อยล้าก็ลาจร
ผู้มาใหม่........
ไม่แตกต่างอะไรจากผู้ก่อน
มาพัก
1312
1
0
หน้าส่วนตัว
