din
เพียงฟังถ้อยร้อยร่ำคำพร่ำบอก
เกรงเธอหลอกลวงให้ใจหมองศรี
เกรงต้องทุกข์หม่นเศร้าเหงาฤดี
เกรงไม่มี...ความจริงใจ...มอบให้กัน
เธอมองดาวพราวฟ้าว่าสูงศักดิ์
จนเกินจักคว้าไว้ใช่ไหมขวัญ
เมื่อดาวหลุดมือหายสลายพลัน
เธอจึงหันมองดินถวิลครอง
คงไม่ง่ายเช่นนั้นดอกขวัญจิต
ดินใคร่คิดทบทวนควรจองหอง
อย่าเสแสร้งแกล้งกันเป็นทำนอง
ว่าใฝ่ปองใฝ่ฝันให้สัญญา
ดินต่ำต้อยด้อยค่าทว่าจิต
มิเคยคิดหมายปองของสูงค่า
ดินจนยากเรียนน้อยด้อยวิชา
จึงเกรงว่าคว้าลมจะตรมทรวง
มิอาจรับฝากใจเธอไว้ได้
ประตูใจนั้นแสนจะแหนหวง
มันปิดล๊อคเอาไว้มิได้ลวง
คงเป็นดวงเราไซร์ใช่คู่กัน
1363
4
0
หน้าส่วนตัว
