ใส ใส วัยวุ่นชุลมุนฝัน สร้างสรรค์ด้วยวิถีคนกล้า ถักทอเยื้อใยในชีวา มองหาสิ่งนั้นแต่งเติม เธอเหนื่อยเธอท้อเธอร้องไห้ หนทางยาวไกลไม่มีใครเสริม เดินทางรอนแรมแสมประเดิม ความฮึกเหิมเริ่มอับจนหนทาง ล้มลงครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งเราหนาวเหน็บเจ็บด่าง ยิ่งห่างยิ่งไกลใจเลือนลาง เหมือนทุกอย่างสร้างเศร้าเหงาทรวง พักหน่อยอย่าน้อยใจใฝ่โศก เรียนรู้โลกโยกไหวใจตวง วัดตัววัดใจไม่ยอมแพ้ไม่แคร์ดวง สิ่งทั้งปวงล่วงเลยตามเวลา
704
2
0
หน้าส่วนตัว
