ถึงวันเดือนเลือนลับกับผันผ่าน แม้จะนานเพียงใดใจยังฝัน คงสมดั่งปรารถนาในสักวัน ใครคนนั้นฉันรอด้วยหัวใจ จะมีไหมใครคนนั้นฉันเอ่ยถึง ห้วงคำนึงจึงฝันหวังคว้าไขว้ เห็นแต่เพียงเงาบางจางหายไป และคงไม่สามารถคว้ามาครอง เป็นแค่เงาเบาบางของความคิด ที่ประดิษฐิ์คิดภาพเรื่องทั้งผอง สุขหรือทุกข์ยิ้มเศร้าน้ำตานอง เป็นครรลองของความคิดจิตสร้างมา