ไม้เก็ด
เธอนั้นซนกว่าใครที่ในห้อง
ไม่ค่อยมองเวลาครูมาสอน
ทั้งมาสายบ่ายล่วงก็ง่วงนอน
การเรียนอ่อนกว่าใครที่ในชั้น
ครูจะเตือนอย่างไรไม่ค่อยเชื่อ
แถมยังเบื่อหน้าครูจู่หุนหัน
จะเดินสวนพอพบเธอหลบพลัน
ทุกทุกวันเป็นอย่างนี้...ครูหนักใจ
แต่เธอก็พอมีดีอยู่บ้าง
มิทิ้งขว้างการบ้าน งานมอบให้
ครูก็รู้แม้ไม่บอก เธอลอกใคร
พอทำให้รู้บ้างแม้บางเบา
ครูห่วงเธอที่สุดประดุจลูก
ชี้ผิดถูกรู้ไว้จะไม่เขลา
หนึ่งปีที่พ้นผ่านไม่นานเนา
รู้ไหมเล่าครูเหนื่อยล้า เหมือนห้าปี
บัดนี้เธอกลับตนเป็นคนใหม่
เอาใจใส่การศึกษารู้หน้าที่
ผลการเรียนดีขึ้น ชื่นชีวี
นิมิตดีก้าวมาค่าเลิศเลอ
หน้าส่วนตัว
961
2
0
