แก้ว กรุงเก่า
อาจจะเป็นเรื่องเก่ามาเล่าใหม่
อยากจะให้หลานนั่งฟังสักหน่อย
อย่าเพ่งเบื่อเดี๋ยวลุงกางมุ้งคอย
เจ้าตัวน้อยมานั่งหน้าอย่าร่ำไร
ในนิทานเรื่องนี้มีอยู่ว่า
พ่อให้ลูกไปหากิ่งไม้ไผ่
ได้กิ่งไม้ให้ลูกรักหักทันใด
แต่ละกิ่งหักได้ไม่เหนื่อยแรง
ครั้นพอรวบรวมทำเป็นกำมัด
เหมือนรวมใจแน่นขนัดหลายแขนง
พยายามหักไม้แทบหมดแรง
มันแข็งแกร่ง...สามัคคีแบบนี้ไง
แต่บ้านเมืองเรานั้นทุกวันนี้
สวมหน้ากากหลากสีมาครอบใส่
ใครจะยากใครจะจนไม่สนใจ
ต่างตัวใครตัวมันแย่งกันครอง
ใครพวกมากลากขูดแทบตูดด้าน
ได้ทำงานดีดีไม่มีสอง
พวกเส้นเอ็นเส้นใหญ่เขาไล่จอง
พอได้ช่องเสียบกลางเส้นทางลัด
พวกคนพาลผลาญสุขทุกหย่อม
1409
5
0
หน้าส่วนตัว
