พี่ดอกแก้ว
ความเป็นไปก็คล้ายกับทุกวัน
ถึงมื้อพลันรับประทานอาหารได้
มีงานทำ...ทำงานไม่ร่ำไร
เหนื่อยก็พัก...หนักก็ไม่ขืนข่มแรง
เมื่อเสียงลอยตามลมทั้งชมว่า
คำดุด่าก็ฟังไว้ไม่แสลง
ถูกลงโทษโกรธบ้างอย่างคลางแคลง
ก็รู้ความเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
เมื่อเจ็บป่วยด้วยภัยและไข้ซ้ำ
รู้จักนำยารักษามาร่วมเสริม
ดูแลใจไม่ทุรนจนไข้เติม
ทุรายเพิ่มทรมานจนซ่านกาย
ยามตกอับก็ยอมรับว่าร่วงหล่น
ด้วยเหตุผลจางกรรมดีที่ห่างหาย
ไม่เดือดร้อนวอนขอต่อเจ้านาย
สงบมองลวดลายของเพรงกรรม
อยู่กับใจรู้จริงในสิ่งพบ
จักสงบระงับได้ไร้ชอกช้ำ
ทุกอย่างมีเหตุผลที่เที่ยงธรรม
มิควรจำย้ำมั่นกับสิ่งใด
ที่ทำให
826
9
0
หน้าส่วนตัว
