โสภา
ท้องฟ้าที่ให้เรามาเจอกันแต่ไม่ทำให้เราได้รักกัน
เจ็บที่ต้องทนฝืนกล่ำกลืนกับความเจ็บปวด
ทุกค่ำคืนยังนอนฝันถึง ตื้นขึ้นพร้อมน้ำตาในยามเช้า
รุ่งอุทัยแห่งความเหงา ความเศร้าแห่งค่ำคืน
ยังวนเวียนบรรจบครบเป็นรอบๆ ไปไม่เว้นวัน
ฉันนั้นแม้จะมีใครมากมาย
แต่ไม่เคยหมายรักใครนอกจากเธอ
ยังพร่ำเพ้อ อาวรคนรักเก่า
ยังหวนคิดคืนวันที่แนบเนา
เคียงข้างหวานชื่นในคืนเหงา ...ให้อุ่นกาย
เธอจ๋า... กลับมาสิที่รัก
จะห้ามจิตคิดไม่คำนึกถึงเรื่องเก่าฉะไหนหน่อ
กลับมาเถอะคนรักเก่ายังรอ
ยังคงเม่อมองฟ้าดวงดาวดวงเดิม
ณ ฟากฟ้าเพียงสองเราเมื่อวันก่อน
เธอเคยบอกว่าคิดถึงตรึงจิตเมื่อไกลห่าง
อย่าปล่อยร้างแร
หน้าส่วนตัว
1261
2
0
