สาวหนึ่งงามสดใส เยื้องกรายเดินผ่านมา พิศเพลินต้องชะตา นำพาเป็นโคลงเอ่ย เอนกายยามบ่ายแล้ว เพลา เมื่อยม่อยคล้อยสายตา ผ่อนบ้าง หงอยง่วงหนึ่งประสา พาเบื่อ เหงาสู่จิตเคว้งคว้าง ซึ่งแม้นมากคน กลุกกลักเสียงย่ำเท้า เดินมา แปลกห่อนเคยพบพา ผ่านหน้า นางผู้หนึ่งไคลคลา งามหยาด เปรยปิ่มเปรียบปานว่า สิแท้จากสรวง ผ่องผาดฝาดเลือดเนื้อ กายา งามจับจิตตรึงตรา เต่งเต้า คิ้วโค้งโก่งทาบทา ดำดก เพรียวปากลักยิ้มเย้า ยั่ วล้อใจหวน ยามยุรยาตรเยื่อ