ทีละนิด..ทีละน้อย..ค่อยประสาน อณูแห่งวิมานที่อ่อนไหว เป็นเมฆขาวพราวพร่างนภาลัย ก็เคลื่อนไปตามลมที่พรมปลิว เป็นกลุ่มก้อนสอนใจให้จินตา ประดับฟ้าล่องลอยเป็นรายริ้ว สมมุติลักษณ์ถักรูปรอยไปเรื่อยลิ่ว ยามเมฆปลิวรวมกลุ่มรุมฟ้างาม คราอุตุเปลี่ยนแปลงแจ้งความกด อากาศลดรวมเมฆเสกให้คร้าม ละอองน้อยคล้อยเคลื่อนเลื่อนติดตาม กลายเป็นความหนาแน่นบนแผ่นฟ้า แล้วครั่นครืนสะอื้นสั่งเสียงดังลั่น แยกตัวพลันกลายเป็นฝนหล่นเป็นห่า จนพอใจคลายฤดีที่อ่อนล้า ดั่งโทสาหมดแรงแสดงฤทธิ์
991
6
0
หน้าส่วนตัว
