อย่า ภัยหมายมุ่งร้าย ท้าแทรก
อยู่ สุขเป็นเป้าแรก มุ่งไว้
อย่าง ทิ้งทุกข์ที่แจก อย่างรับ จับจำ
อยาก ก่อสันติสุข ทั่วแคว้นแดนดิน
ต่างคนนั้นแสวงแสงแห่งหวัง เป็นพลังสันติมิเพศภัย
อันตอนนี้กลีมีถมไป กาลหน้าไซร้คงใกล้ไม่เกินฝัน
โป้งเป้งป้างปังเปิงปางบ่เปรม หาเกษมจากนี้คงต้องขัน
นั้นเป็นศาสตรามายุทธ์กัน ที่ทุกวันคงเกิดมิเมินหาย
รุษฏ์เร้าเคล้าเจ้าให้เกิดทะเลาะ อันก่อเพราะเจาะจิตคิดมลาย
ปลุกเปิดปมอาฆาตมากเหลือหลาย จะบอก Bye ดีดีที่ไหนเล่า
โลกกาลนี้ทีทุกข์ทั่วที่หล้า อธรรมกล้าบ้าสิง